.... naar het land van zachte 'chee'. De laatste avond in Slangenburg werd door de gastvrouw de gemeenschappelijke tafel geopend met een tekst over reizen: uitgezocht voor mij. Stilstaan bij de kleine dingen -anders reis je niet. Zo ging ik de volgende dag op pad, de rustdag had me goed gedaan. Doel was het Duitse Hoch Elten, een stuk Duitsland a.h.w in Nederland, maar dus wel met Duits bier. Vandaar duikt de volgende dag de route letterlijk de rijnuiterwaarden in, met een compleet ander landschap. Als noorderling ken ik het alleen van langs rijden op weg naar het Zuiden. Nu raak ik niet uitgekeken op de rijnaken. In een restaurant aan de Rijn kijk ik gefascineerd naar het drukke scheepvaartverkeer: geen twee minuten vergaan of er schuift traag een diepliggende duwcombinatie, een hoop het water liggend schip stroomop- of afwaarts: waarheen, met wat voor lading,waar vandaan? De fascinatie treft me, ik raak niet uitgekeken en de metaforen rijgen zich aaneen, o. a die van mijn reis, maar er zijn er meer- de lezer kan ze zelf bedenken.

De volgende morgen ontmoet ik bij het ontbijt een jonge aankomend studente, ze loop het PP als spontane opwelling - een leuk begin van de dag. Vriend Jan Bert loop weer twee dagen mee, erg aangenaam zo' n wandelmaatje. Ook het natworden door een fikse regenbui verbroedert: de een moppert op het hoge gras dat de schoenen doet soppen ( 'hadden ze dat niet kunnen maaien'), de ander op zichzelf: waarom een regenjas ipv cape? Alles doorweekt - sukkel! Goed ,elk nadeel heb ze voordeel: dit overkomt me niet weer. Wel een nadeel van dit weer is dat we niet goed kunnen zien hoe mooi het hier is, want we moeten opletten waar we onze voeten zetten.

Via Groesbeek en Gennep komen we bij Afferden, waar onze wegen scheiden. We hebben het meer dan goed gehad en ik ben me bewust dat na de komst van Bea ( morgen!) ik het tien weken alleen zal moeten doen. Niet over nadenken, leef bij de dag zoals ik twee jaar terug geleerd heb- dat komt me goed van pas . Vrijdag loop ik letterlijk Bea tegemoet- twee weken is lang! We hebben elkaar veel te vertellen en bovenal: Bea loop zaterdag maar even meer dan 20 km - een onverwachte ontwikkeling die vertrouwen geeft voor in Noord Italië.

Tot slot een spreuk van Goethe die op een boerenschuren in weer een stukje Duitsland te lezen stond. Een mooie uitsmijter lijkt me voor de niet- wandelaars, uiteraard met een knipoog: ' nur wo man zu Fuss war, war man wirklich'. Waarvan acte.