Van Vijlen naar Vaals is maar een hanetree- in mijn beleving is het een heel eind. Ik ga fase twee in: der Eifelsteig. Om half elf verlaat ikNederland: tot over 4 maand, zeg ik hardop.

Via een lange rechte weg kom ik in het centrum van Aken op het mooiemarktplein,waar een infomarkt van de Uni gehouden wordt. En....het is schoon! Geen rotzooi, bierbekers,folders- gewoon schoon! Vervolgens de Dom in, met een 'paar' anderen.Ik had de kerk vroeger ooit bezocht, maar die was toen nog in restauratie. Die is geslaagd te noemen -wat een prachtig gebouw! Belangrijk ook in de Duitse en Europese geschiedenis.

Toch maar verder, naar Kornelimünster. Deutsche Gründlichkeit gaat niet altijd op: zelfs de Aachener schudden hun hoofd als ik de weg vraag, met de gids in de hand. ' die Strasse? Die gibt's überhaupt nicht'. Komt later nog een keer voor: o nee, ja toch wel, maar ergens anders. Ik moet het doen met etc.

Om vier uur in het klooster waar ik word rondgeleid. Ik vraag direct of ik langer dan de geplande twee nachten kan blijven, want ik heb pijn -veel pijn. Ook al kom ik in de Eifel, met de leistenen daken, het gaat niet meer van een leien dakje! Sinds Sittard heb ik veel pijn aan mijn scheenbeen- een bekende kwaal van duursporters en, zoals ik later hoor van de Duitse fysiotherapeute: ook van pelgrims. Ik maak me zorgen, zit al in de trein, schilder het scenario van terugkomst en niet meer de energie kunnen opbrengen voor nòg een keer geestelijk voorbereiden om te gaan. Kortom: de oude Bert is er nog! Gelukkig Bea ook: een appje zet het in het juiste perspectief. Vanmorgen een fysiopraktijk opgezocht, gemasseerd, oefeningen en looptipsmeegekregen : das müsste gehen. Ik mag verder- met wat pijn, maar met nog grotere opluchting. Kilo's lichter geworden.

Gelukkig dus dat ik in het klooster heb bijgeboekt, goed voor de rust.

Het is hier bijzonder- ik kan slechts enkele punten aanstippen die belangrijk voor mijn reis zijn. Het 1e is het schilderij (zie foto) - het eerste waar ik op gewezen werd en dat me al was opgevallen.Voor de ingewijden is het verhaal erachter bekend -de Emmaüsgangers, ik beschrijf dat verder niet- het gaat me om het onderweg zijn, met die contouren van .... vul zelf maar in, ook al sta je niet (meer) in de chr. traditie, het is rijk aan mogelijkheden.

Iets anders heeft ook met mijn reis te maken. Ik benoem het bewust een pelgrimage, hoe vaag dat begrip ook moge zijn; het roeptin ieder geval de associatie van spiritualiteit op - een zo mogelijk nog vager begrip dat ik zelf het liefst vermijd. De priester gisteren bij de mis niet: wat is dat, spiritualiteit? In zijn onkatholieke preek met protestantse diepgang () gaf hij een mooi antwoord: het is met een stethoscoop onder de huid horen en de boven- en ondertonen van het leven ' erlauschen' . Dat laatste werkwoord is niet met een woord te vertalen. Het zegt zoveel als moeite doen om die tonen te horen- je hoort ze niet automatisch, je moet ze echt 'erlauschen' .Hij vulde het gelukkig niet verder in, maar ik kan er wel wat mee,ook voor onderweg.

En dan, ja ...wanneer krijg je nu de gelegenheid met monniken samen te eten? De middagmaaltijd wordt met prachtige gregoriaanse gezangen begeleid -per cd uiteraard. Er wordt gezwegen, maar wat heet! Mij wordt een kwinkslag toegefluisterd. Bij de avondmaaltijdwordt gelezen uit de Regel van Benedictus; gelezen wat er op 10 juli in jaar zoveel in zijn leven gebeurde; er worden episodes uit de kerkgeschiedenis verteld -vandaag over het Calvinisme, met een verwijzing naar bepaalde trekkenen mij wordt grijnzend toegevoegd:Holländer!Fantastisch -wat ik uit de literatuur ken, gebeurt hier gewoon- en al eeuwenlang . Dat is traditie. Gisteren bij het Abendbrot (met gesprek en bier- we zijn tenslotte in Duitsland) sprak iemand over het belang van lezen voor jonge mensen. Ik vulde aan: en historisch bewustzijn. Ik kreeg een gigantische lach, 'Danke'! en een stevige hand van de abt- waarschijnlijk kerkhistoricus!

Goed- dit verblijf doet dus wat met me. Dit moest ik even kwijt om vanaf morgen weer wat andere zaken te kunnen vermelden, over de mooie Eifel bijv . Tot de volgende keer - ik ga gesterkt naar lijf en ziel weer op pad.