Bad Bergzabern, zo'n 25 km van de Rijn, is in meerdere opzichten een grensplaatsje, behalve in letterlijke zin. Als ik vrijdag het stadje verlaat en na een paar kilometer terugkijk, lijkt het alsof ooit iemand met een lineaal een streep in het landschap trok: ' hier doen we bos, en daar wijnranken'! Een grens dus, ook in mijn beleving. Mijn motto (je doet het met wat je aangereikt wordt) komt onder druk te staan. Deze zuidwest-hoek van Rheinland-Pfalz is soms wat deprimerend, herinnerend (beetje overtrokken) aan het voormalige Oost-Duitsland. Doodse dorpen( de term is van een Duitse jonge Wanderer), de huizen en wegen enigszins verwaarloosd, wat on-Duits is, de prijzen laag - volgens mij een indicatie van het welvaartsniveau. Het gebied heeft toeristen ook niet veel te bieden, volgens een hoteliere: geen meren, bergen, boeiende steden, attractiesetc. Het enige is het grootste out-letcenter van Europa in Zweibrücken- nou ja(de verzuchting is van haar). De infrastructuur wat B and B's betreft is dus ook schamel. Daarbij komen de vele bossen waardoor ik loop, met vaak moeilijk te vinden routes omdatde paden totaal overwoekerd zijn- ik ben wat opgelucht dit deel achter me te laten. Langzaamaan zie ik in bijv. Dahn het Zwarte Woud opkomen, en zeker in Bad Bergzabern: vriendelijk, verzorgd, devele bloemen, de bouwstijl- het doet meteen anders aan. Een grensplaats dus.

Op zaterdag steek ik de Rijn over en loop door de rijnvlakte naar de heuvels van het gebied dat ik redelijk goed ken: ik heb er zin in en heb besloten mijn aanvankelijke route wat te verleggen: meer naar de rand, i.p.v door de bossen. Dat lukt niet helemaal waarschijnlijk, maar ik zie wel. Het is een aanlooproute door o.a Rastatt, maar daar zie ik niets van: regen, regen, regen.

Ik vind een hotel zonder restaurant en dus ontbijt en dus koffie- wir haben auch Uraub! Maar: het hotel is open. Ik ben allang blij. De bakker is vanmorgen open en heeft koffie en er is een klant die vraagt waar ik heen ga: ROM! Wahnsinn!! Bedoeld is: te gek!! we hebben een goed gesprek onder de koffie- mijn zondag begint dus goed. Sterker: op pad gaande geniet ik mijn tenen uit, dit is wat ik wilde in het ZW: open landschap, vergezichten, wijnvelden en opduikende kerktorens waaronder een dorpje schuilgaat - ik vind het prachtig. Een mevrouw knijpt in de remmen: ' wohin geht's? ROM? So ein Wahnsinn! Dan moet u mentaal met uzelf in het reine zijn, afgezien van het lichamelijke!' De eerste die het zo direct zegt, alsof ze Nederlandse is.

Het is hier anders dan in Süd-West Pfalz; de dorpjes zijn anders, ze hebben vele restaurants en hotels ( ik tel er zo zes of meer in een klein dorp)! die zich tooien met de namen Adler, Sonne, Hirsch, Ochse of Traube- al dan niet met het voorzetsel zum/zur - goed zo, zo hoort dat hier, de wereld is nog heel: so soll es sein! De stijl is typisch ZW, Fachwerk, wit-rood gesteente, bloemen. Ik ben op bekend terrein en mijn fietsvakanties hier en later met Bea komen boven. Lang geleden.

De hitte speelt me parten vandaag, de laatste kilometers zijn slepend en slopend. Ik heb gelukkig besloten in Gengenbach een rustdag in te lassen- ik ken het dorp goed enhoef dus niets te ontdekken- wel te herontdekken, de prachtige kerk bijv. Ik zie er naar uit, even rust.

Oh ja, nog een verhaal - het is het tenslotte zondag -of twee eigenlijk, die ik verbind. Na de laatste weldaad aan mij betoond (hotels vol, hotelier zegt: ik bel net zolang tot ik u een bed bezorgd heb en hij rijdt me erheen- 10 km verder) - herinner ik me een uitspraak van Sébastien de Fooz, die Belg die ik aanhaalde in mijn vorig verhaal. Hij tekent een uitspraak op uit de mond van een Duitse vrouw, waarschijnlijk een oude volkswijsheid: pelgrims verspreiden licht over hun weg. ( Bert en Miep: corrigeer me als ik onjuist weergeef). Pardon? Licht verspreiden? Ik wandel, denk, steun de plaatselijke economie en doe aan vergelijkend bier- en cultuuronderzoek, maar licht verspreiden?? Nou nee! Totdat ik het opeens anders bekijk: zou het zo zijndat zijdie pelgrims helpen het licht verspreiden? Gewoon, omdat dat ......gewoon is?! Opvallend: ze vragen bijna allemaal: wilt u aan me denken als u in Rome bent? Ontroerend.

Hierover denkend viel me eenprachtig Joods verhaal in,over de 36 verborgen Rechtvaardigen; het gaat in de kern zo. Elke tijd heeft 36 Rechtvaardigen - zij 'dragen' de wereld. Als een van hen sterft en God vindt geen Rechtvaardige in zijn/haar plaats, dan is het gedaan met de wereld. Alleen: niemandweet wie het zijn. Sterkernog:ze weten zelf niet dat ze het zijn- dan zou het immers snel gedaan zijn met hun rechtvaardigheid!

Zou het kunnen, dat onderal die mensen die me hielpen .......??

Tot ergens in de buurt van Freiburg - het ga jullie goed, zeker als je weer aan de slag gaat.