van-p-naar-r.reismee.nl

Naar zee

Ik had niet door dat mijn lichaam zo om rust schreeuwde! Na dagen door de Apennijnen te zijn afgedaald (vooral dat) ben ik echt op. Helaas heeft Bea een hamstringblessure door een afdaling, ze loopt niet mee maar vooruit in hst schitterende, ons volstrekt onbekende plaatsje Sarzana blijft ze twee nachten. Ik ben weer een avondeten en nacht alleen. Gisteren kwam ik na een prachtige wandeling met uitzichten op het Toscaanse land aan. Loodzwaar weer, door de afdaling, net als zondag. Geen stap kun je gewoon zetten, kijken maar de omgeving gaat niet- stenen ontwijken, waar zet ik het meest gunstig mijn voeten- en even niet oppassen en ik kon me net tegen een boom planten om nier te vallen. Bebloed en geschramd ging ik verder. Overleg leverde een rustdag op: mijn lichaam en geest stemden meteen in en vandaag bij het bekijken van Sarzana bleek hoe terecht. Het voorkomt mede blessures, bij mij on ieder gebal, daar ben ik van overtuigd. De menselijke geest maakt rare capriolen, toch? Het voorstel weer twee dagen apart te gaan deed meteen twijfel opkomen: lukt dat wel ?? Idioot toch, na drie maand en meer alleen. Gelukkig kan ik et om grinniken.

Goed- de Apennijnen zijn bedwongen, mooi maar loodzwaar. We zijn weer op zeeniveau - vanwaar ik vertrok. De komende dagen door het gebied van de marmergroeven van Carrera. De kerk hier in Sarzana laat het al zien: van buiten oud en mooi, van binnen volgepropt o.a met marmeren beelden, reliëfs en zware marmeren pilaren. Nog 4 etappes, dan zijn we in Lucca en komen we in het ons zo bekende gebied rond Sienna. De wandelingen in de afgelopen dagen hebben me doen begrijpen wat schilders al eeuwen naar Toscane doet trekken, zeker in dit jaargetijde: het licht. Het is milder dan het harde zomerse licht, de aarzelend in de bergen verschijnende herfstkleuren doen de rest: ik ben geen schillder, mis het jargon om het te beschrijven, maar het is prachtig En ik blijf fotograferen - een mislukte vorm van schilderen. Nu dus de zee, het marmer en enkele vlakke etappes, waar Bea vanaf zaterdag weer deels hoopt mee te lopen. Overigens kunnen we et heel goed een mouw aan passen en maken we, zoals ze op FBook schrijft , van de nood een deugd en dat kunnen we goed.

Tot uit Lucca - Salve!

(Niet gecorrigeerd - we gaan eten!)

Reacties

Reacties

Riette

" Jullie holt het platte van de vute d'r goed onder. " ik hoop dat ik Bea goed citeer. Beide benen op de grond is nu wel heel belangrijk.. een Peizer groet voor jullie allebei...en geniet van de zee.

Petra

Alle goeds daar in Toscana. Ik was jaren geleden voor een week marmerhakken in de buurt van Pietrasanta. Bezoek aan Carrara veranderde def. mijn kijk op Rome etc. Ik hoop dat jullie erg kunnen genieten van het najaar en dat de zware bergetappes een beetje achter de rug zijn.

Bea en Geert

We hopen dat jullie nog veel genieten van het mooie licht en de bekende plekken in Toscane. En natuurlijk van elkaar en de tocht met hindernissen. Mooie verhalen blijven het. En goed om te lezen ook dat jullie van noden weer deugden maken!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!