De mevrouw van het hotel had me al gewaarschuwd: de wolken zijn 'neri' (zwart), het wordt 'bruto' (slecht)- en dat werd het. Ik stond op punt van vertrek , toen het begon te hozen, donderen en bliksemen. Maar, zei ze geruststellend, é temporale! Kwartiertje later rugzak op en naar tochtgenoot Esther, en een uur later was het zweten van de warmte. Het zou symbolisch worden voor de rest van de dag wat mij betreft. Als gisteren gemeld: de Povlakte ( vandaag de Ticinovlakte, een voedingsrivier van de Po) is afwisselend en mooi. Helaas lukt het niet foto's te plaatsen, die hebben jullie nog tegoed. Soms waan ik me in Drenthe, Achterhoek of elders in Nederland. Prachtig. Het weer is goed, wordt warm maar niet heet en de afritspijpen kunnen er af- een mooie dag naar de mooie stad Pavia. Maar er gaat een vervelend gevoel mee over de boeking van het B&B. We, Esther ennik, hadden al eerder de ervaring dat je intuïtie als pelgrim je zelden bedriegt. Goed, we zien wel, nu is het mooi. Vlak voor Pavia nemen we definitief afscheid van elkaar- dat hoort erbij, afscheid nemen, zeker als je zoals wij alleen op pad bent gegaan. Ontmoetingen zijn waardevol, deze zeker, maar we gaan weer alleen verder, dat is goed en dat zeg ik hardop tegen mezelf.

In Pavia bij het onderkomen klopt mijn voorgevoel: vol, ondanks de boeking, maar of ik er rouwig om moet zijn? wat een zooitje!! Wat een louche bedoening! Even raak ik in paniek: wat nu, want ik had gehoord ( en ervaren) dat alles vol zit in P. Dan komt de rust over me: eerst Esther bellen of er plek is in het Ostello voor pelgrims. Nee, vol. Dan op zoek naar toeristeninfo, niet doelloos op zoek naar hotel, dat heeft geen zin. Bij het station is dat, en daar is een hotel. Toch maar even vragen: vol. Ik vraag of ze kan helpen, nou dat doet ze. Hotel na hotel wordt gebeld, maar alles vol vanwege een groot universitair congres. Buiten de stad dan, of ik dat goed vind. Ik heb geen keuze- en ja, en ik boek voor 2 nachten want ik wil P zien. Moet er wel met taxi heen- ik heb het nog niet geopperd of ze belt al. Twee minuten later staat de taxi er, ik gooi m'n rugzak achterin, komt een andere mevrouw van het hotel Nasr de chauffeur toe: ' hij moet naar hotel Riz !! Dit zijn de mensen die, zoals ik eerder schreef, licht verspreiden op het pelgrimspad, zonlicht na de donkere wolken. Als ik later, na douche en bier, het laat bezinken raak ik eens temeer ervan overtuigd dat we, ondanks onze doorgeschoten nadruk op het individu en zelf de regie willen hebben over van alles, ook van anderen afhankelijk zijn, wel heel veel zelfs. De voorbeelden van de afgelopen maanden gaan door me heen, het verhaal van de 36 rechtvaardigen komt weer boven. Zo voel ik het, en het is denk ik ook ten diepste de reden dat ik niet in paniek raakte. Veel gehoorde woorden van pelgrims zijn: het komt altijd weer goed.Wat klinkt dat oppervlakkig en clichématig - wat is het ontzettend waar! Dit is bovendien een voorbeeld hoe dit blog mij helpt mijn ervaringen te ordenen, te doordenken en te verwoorden.

Morgen Pavia- dan maar met de taxi erheen als er geen bus gaat, maar ik zál die stad níet verlaten met een frustratie!

Buone notte e per domani: buon giornata!