Mijn vorige verhaal ging o. a over wat in de ethiek wordt genoemd de compenserende rechtvaardigheid: ontbrekende organisatorische vaardigheden gecompenseerd door wat anders. Een fraai staaltje daarvan kwamen we maandag tegen. De aangekondigde code oranje ( zwaar onweer) in ons loopgebied deed ons besluiten de bus te pakken. Kaartjes zijn normalerwijze te bekomen bij de kiosk, in dit geval nabij de fermata (halte). ‘ biglietta finito’ - kreeg ik als antwoord. Pardon?! Jawel, geen kaartjes meer, alleen nog in het dorp, dat met een zwaai ergens werd aangeduid. We besloten het erop te wagen, d.w.z : een beroep te doen op de compenserende rechtvaardigheid. In mijn beste Italiaans legde ik de situatie uit en met een zwijgend en even vermoeid gebaar nodigde de chauffeur ons uit plaats te nemen. Hij zal het wel gewend zijn. Zo, voor noppes naar het mooie plaatsje Artena, alwaar in het B&B ‘s avonds een buurvrouw geweldig kookt en we de volgende dag met een knuffel op pad worden gestuurd: buon passegatio.

Na verblijf in het middeleeuwse Anagni vandaag door een Italiaans landschap dat we niet kennen: groen, met vele bloeiende bloemen. Prachtig. We kennen het alleen zomers, droog, en anders mooi.

Hoe dan ook: het blijft een land van extremen naar mijn idee. Daarover vast meer een volgende keer.

In Anagni de, wat mij betreft, woordspeling van het jaar gezien. Een wijnbar annex restaurant heeft als motto: il gusto diVino. Wat een vondst! Te mooi om uit te leggen. Een goddelijke ingeving, laten we het daar op houden.

Net als twee jaar terug in Duitsland: de prijzen dalen, als teken van afnemende welvaart. En ik meen steeds meer donkere asielzoekers te zien, maar kan me vergissen.

We maken wat korte etappes en dat bevalt goed. Bea moet wennen aan dagen achter elkaar lopen maar is zeker niet ontevreden. Prima, niets hoeft, het is vakantie.Zo namen we een bus van acht km om een drukke weg te ontlopen, te link, om in Anagni te komen. Nu nog wat minder regen en meer zon/warmte.

Tot de volgende keer. Salve