Een zekere opluchting kunnen de B&B- meneren en mevrouwen niet verhelen als we op hun eerste vraag: parlate ‘l Italiano?antwoorden met: si, un poco. En vervolgens komt er een waterval. De eerlijkheid gebiedt: we zijn wel enigszins trots wat we na een week, en na 2 jaar geen Italiaans gesproken te hebben, kunnen. En vooral: het wordt ontzettend gewaardeerd dat we hun taal ‘ spreken’. Met Engels kom je niet ver hier, om het overdreven te zeggen. En ook onderweg: steeds weer worden we aangesproken in het Italiaans en als we idem antwoorden is het enthousiasme groot en met handdruk worden we weer op pad gestuurd. Elke keer weer verrast het ons.

Drie mooie wandeldagen hebben we gehad, mooi weer, mooie route, stadjes. En we ontmoetten een aardige pelgrim, Kees, die ons via ons blog op de site vd vereniging op het spoor kwam: ik heb je blog gelezen, zei hij bij de eerste ontmoeting zonder te wetenwie we zijn. Hij had gehoord dat er 2 Nederlanders voor hem zaten, ging zoeken op de site en de volgende dag zaten we in de berm te eten en wist hij wie we waren.

Vanmorgen in Aquino geweest, van Thomas van. Op thelogisch belangrijke bodem dus. De kerk uit de 11e eeuw bezocht waar hij gedoopt is en net als zaterdag in de abdijkerk: zo zou een kerk moeten zijn. Sober, zonder opsmuk, vol architectonische harmonie, geen kunst- het gebouw zelf is kunst- om letterlijk stil van te worden. Prachtig. Dat soort kerken doet iets met ons, zo merken we naderhand. Harmonie, stilte, iets ontastbaarsof zelfs transcendents - het roept toch 2017 in herinnering.

Verder heeft Aquino niet veel te bieden- je merkt dat al eerder overigens aan andere stadjes: het ligt/ze liggen in het strijdgebied van de slag om Monte Cassino in de eerste maanden van ‘44. Alle dorpjes waar we doorkomen en ook Cassino zelf heeft dat geraakt: het hart is er uit. Het is allemaal opgebouwd, op zich al knap, maar ....Ook dat maakt deel uit van de geschiedenis van dit land- we gaan het morgen bekijken in de Abdij zelf, maar wel met de bus.

In Cassino hebben we genoegelijk samen gegeten met Kees die we tegen kwamen en hebben ervaringen gedeeld over lopen, culturen, verschillen ertussen en deels hebben we dezelfde ervaring.

Tot slot: bij herhaling kom ik uit een bar na koffie ( of eind vd middag na bier/ wijn) en schud m’n hoofd: geen wonder dat dit land failliet gaat: € 2,50 voor bier/wijn en ‘gratis’ een bak pinda’s en chips. Maar over een paar jaar zullen we via ‘ Europa’ wel (moeten) bijlappen! Dus genieten we er nu maar van!

Ciao.