Het rammelt oorverdovend, steeds denk ik dat de boel nu echt uit elkaar dondert, maar nee- men komt vooruit! Wat is dit ? De staat van de Italiaanse staat/samenleving, of een busreisje? Beide!

We zitten in de bus van Foggia naar Santuario dell’ Incorronata - een klooster. Even terug naar eergisteren. Vroeg op, mevrouw vh Agriturismo dronk even gezellig een kopje koffie mee en praatte honderduit. Ze heeft het zwaar- is 46, maar ziet eruit als 60+. Vijf kinderen drie maand bij huis vanwege de vakantie pffffffff. Hard werken, mank door een ongeluk...aandoenlijk, vriendelijk en we gaan weg met de aloude spreuk: sommige zaken zijn onbetaalbaar! Het ontbijt is op z’n Italiaans: daar kun je niet op lopen. Het is niet zwaar vandaag denk ik, 16 km en niet al te hoog. Klopt, maar het pad is km lang overwoekerd, meer dan kniehoog soms, wat ontzettend zwaar loopt. Het geringe ontbijt breekt me op- ik drink en eet maar kom er slechts traag weer bovenop. Bea loopt goed, ik heb slechte benen. In een prachtig klein dorpje komen we na 8 (!) uur aan- uitgeput. Volgende morgen blijkt: betalen met kaart gaat niet en ik heb te weinig contant- stom, had ik kunnen voorzien. De bus gaat naar dorp verderop, ik haal geld, geef het aan de chauffeur ( kan hier!!) en we bussen maar verder naar Troia. Geen probleem, het is immers vakantie. Een juweeltje, dat stadje en rustig en met een vd mooiste Romaanse kerken van Zuid Italië. Ik ga naar de kapper - ouderwets handwerk en ik zie er weer toonbaar uit. We steken voor de laatste week even de koppen bij elkaar: het wordt heet (35 en meer), lange etappes, dus gaan we opknippen. Halverwege is een hotel. Bellen en mailen en wat niet al: het hotel bestaat, maar geen contact. We durven het door de hitte niet aan op de bonnefooi te gaan met risico 32 km te moeten afleggen. Dan maar boeken bij het klooster en met de bus- gaat niet anders. Eerst naar Foggia. Kaartverkoop??? Is dicht.Andere kant vd stad is er een.Hulp van oude Italiaan: instappen, chauffeur vragen te stoppen bij de tabbacchi daarginds, kaartje kopen en verder. Goed plan, maar chauffeur denkt er anders over: doe maar in Foggia! zijn we ‘vergeten’. Vanaf F terug met andere bus naar Sant.dell Incorronata (1.10 p p). Het rammelt oorverdovend , maar we zijn er. Zo rammelt zich ook de staat voort, ze maken veel lawaai en misbaar maar het functioneert - toch?? Onze tocht rammelt in die zin wat dat we dus wat stukken per bus moeten afleggen. Gelukkig zijn we het daar snel over eens: de hitte staat ons niet toe om etappes van 32 km te doen. Gelukkig kan ik dus vrij makkelijk de pelgrimsmodus afleggen voor die van de vakantieganger. Zonder dat heb je het lastig met z’n tweeën, zoals we in 2009 ervoeren aan iemand die z’n vrouw wilde later ervaren wat hij eerder had opgedaan als pelgrim. Dat ging dus niet. We zuchten onder de hitte, maar .......heel wat minder dan Italianen : caldo, caldo, pffff, en ze pogen zich wat koelte toe te zwaaien. En wat jammer is: lopend het landschap zien veranderen is anders dan met de bus- het is niet anders. We verbazen onsoverigens nog steeds (vanaf Rome!) over de bloeiende brem en klaprozen, maar dat zal nu wel snel afgelopen zijn. Goed- - zo rammelt alles en iedereen voort, maar wel voort. Volgende keer over iets anders. O ja, Italianen houden van vrouwen, maar blijkbaar niet van vrouwenvoetbal. Geen woord op de eerste 10/15 pagina’s van La Gazetta della Soprt! Ook een rammeltje? ik hou het verder in de gaten!!

Caldo, Caldo! Ciao!