‘... melk en honing’, zoals een beetje bijbelvaste lezer automatisch zal aanvullen. Hier is dat figuurlijk te verstaan, want melk ( koeien) en honing zijn we gisteren onderweg van Incorronata naar Stornara niet tegengekomen. Maar op een stoffig landweggetje van een paar kilometer liepen we langs: uitgestrekte graanvelden, olijfboomgaarden, wijnranken, velden met tomaten, meloenen, boomgaarden met perziken, met nectarines en eerder al artisjokken. Dit is niet de graanschuur, dit is de eetschuur van dit land! En vandaag gaat het gewoon zo door. Het herinnert me aan de Povlakte: wat een rijkdom van het land, wat een armoede van de mensen en dorpjes soms. Die dorpjes of stadjes (ik noem ze Mussolinidorpjes/-stadjes), van die destijds ontwikkelde stadjes om landbouw etc te stimuleren. Je herkent ze meteen aan het ontbreken van een oud centrum en van de traditionele Campanile. Toch hebben Orta Nova (!) en Stornara wel sfeer, itt wat ik in 2017 in vergelijkbare plaatsen aantrof. Vooral het waarschijnlijk traditionele zaterdagse paraderen gister was bijzonder.

‘ .....vriendelijkheid en gastvrijheid’. Vanmorgen, bij vertrek uit Stornara, werden we bij ‘t ontbijt door een uitermate vriendelijke jonge man bijzonder gastvrij en vriendelijk bejegend, we kregen meer dan volgens ons was afgesproken. Toen we dat lieten blijken zei hij verontschuldigend dat hij geen Engels, Duits of Nederlands sprak, maar dat gastvrijheid grenzen overschrijdt! Het is maar één voorbeeld . Op pad, peinzend over dit blog, stopt opeens een auto; raampje open, ‘ caldo,caldo’ ! Er wordt iets gepakt, we krijgen een handvol rijpe perziken aangereikt. Ik schreef er al eerder over en Kees ( de Nederlandse pelgrim die we ontmoetten) schrijft erover, wie eigenlijk niet: je komt alleen maar vriendelijkheid en gastvrijheid tegen. Een ervaring ook van andere reizen, ook in Duitsland. Hoe kan dat, want in het dagelijks leven in N is dat echt niet altijd het geval. Sta me een kort filosofisch uitstapje toe. Vlak voor ons vertrek begon ik aan ‘ Vita Activa’ van Hannah Arendt, Joods-Duits politiek filosofe uit de vorige eeuw. Heb nog geen 60 p gelezen, maar opeens gaf ze me een verklaring bij bovenstaande vraag, een eyeopener. Ze begint met de Griekse oudheid, waar een onderscheid wordt gemaakt tussen de mens als lid vd samenleving én als lid van de Polis, de stadstaat. Die laatste is om het leven te besturen, wetten te maken, het goede leven te bevorderen. Dat eerste (de mens als lid vd samenleving) is wat anders: en op dat niveau komen wij als reiziger/pelgrim in Italië de mensen tegen- en zij ons! Daar is zorg, hulp, gastvrijheid etc aan de orde, wat niet in wetten is te vatten, gelukkig. Zou je met velen ervan aan de praat raken op het 2e niveau, dan blijken de verschillen en kan het maar zo onaangenaam worden. Zo versta ik Arendt, en het heeft consequenties voor hoe politiek naar mensen kijkt. Ik stel me wel eens de vraag hier (waar sommigen niet weten van het bestaan van een stadje 30 km verderop ): wat moeten deze mensen met ‘Europa’ ? Kunnen ze zich waarschijnlijk niets bij voorstellen, te ver weg, te ver van hun dagelijks leven en zorgen. Maar dat is een heel ander verhaal, dat hier m.i wel mee samenhangt.

‘..... rotzooi en smerigheid’. Mijn hemel! Wat een bende maakt men ervan hier, echt ongelooflijk, een rivierbedding als vuilnisstort. De binnenkomst van plaatsjes is soms echt alsof je een stort betreedt. De maffia haalt geld op hier, in plaats van....

Maar rotzooi ook in figuurlijke zin, al is dat woord wellicht wat ongepast.We zagen gister op het land 4 jonge zwarte mannen(asielzoekers, statushouders?) aan het werk. Op een trekker, stilstaand, de blanke boer, rokend, nietsdoend! We doen hem misschien onrecht, maar we hadden beide geen prettig gevoel. Überhaupt zien we veel jonge zwarte mannen hier aan de onderkant vd samenleving (Arendt komt weer boven).

En dan heb ik het dorpsfeest gisteren slechts aangestipt, waar we weer onze ogen uitkeken. Is op zich al een blog waard!

Verder is het slechts 36 gr. vandaag, gister 38 en hier in Cerignola 42. Morgen laatste 18 km door de hitte. Zie er wel naar uit eerlijk gezegd. Tot slot: oppassen daar in Cerignola en Bari, hoorden we, maffia, jongetjes op scooters . We zullen goed opletten.

Tante saluti