Van Zuid Tirol, één grote appelboomgaard, naar de nationale olijvenboomgaard, pakweg van Foggia en tot ver voorbij Bari, is het zo’n 1200 km cultuurverschil. Het blijft me verbazen, steeds weer, maar zo snel (2 dagen) heb ik de verschillen nog niet voorbij zien komen. Het maakt de reis alleen maar mooier- absoluut geen opgave. Van appels naar druiven en olijven; van Duits naar Italiaans; van sneeuwbedekte bergen naar glooiende velden met van alles; van een ‘gut bürgerliche Küche’ naar mediterrane smaken - het zijn maar een paar verschillen. De mensen zijn kleiner, de bedden dus ook; ze zijn, laten we zeggen, wat expressiever dan in het Noorden; ‘s avonds is het druk met flanerende mensen: oud en piepjong en alles ertussen; peuters tot laat in de avond in het café, ….Teveel om op te noemen - als gezegd: ik verbaas me er steeds weer over. Wat een fantastisch land. Dat vindende zelf ook. Grote reclameborden schreeuwen het uit: je bent in een ontzettend gaaf land - om het slechts een klein beetje vrij te vertalen (zie foto). Bij ons valt een deel van het volk over Rutte heen - hier staat het gewoon langs de weg.

Vervolg, want ik wilde slechts opslaan - niet verzenden. Goed .gisteren, zondag dus aangekomen op ons begin- en eindpunt: we gaan van hier met de bus ( zie straks) en trein naar Leccen en Bari om morgen te voet weer naar hier te gaan. Verschil - daar was ik gebleven. Zondag in Maria di Leuca - druk op het eind vd wereld (finibus terrae) want het vasteland houdt hier op en de ze begint. Dus staat hier een kerk - waar toeristen in en uitgaan, dat is het. Geen blijvers. Wel klink t Stef het valse gezang en de formuliergebeden via de luidsprekers over het plein - en een preek waarschijnlijk. Men vindt het best . In Ndland zouden er kritische vragen in raad en media opkomen, want de publieke ruimte gevuld met rel. gezang etc - dat kan niet. Hier hoort het bij de couleur locale. Hoe dan ook : het leven is hier anders, maar of we r willen wonen?? Vandaag de verwachte tekortkomingen ervaren: bus gaat ????? Niemand die het weet. Tijd om dit blog af te maken. We komen er wel, in Bari, maar hoe laat? Dat hoort bij dit land, net als de rotzooi langs de weg - zie mijn blogs uit 2017 en 2019: sommige dingen veranderen niet. Eerste stappen gezet met rugzak - zit weer goed en we zitten al weer bijna in de goede modus morgen begint het echt. Op zondag van vertrek had ik eerst nog een preekbeurt. De schriftlezing ging over reizen - echt toeval. Het bracht me tot de gedachte in de preek: reizen is andere dingen zien … en dingen anders zien. Beide lukt tot nog toe vrij aardig.

Tot de volgende keer met verslag over het openbaar vervoer, dat een mevrouw hier ‘un disastro’ noemt. Toch een gaaf land.

Salve.